1° In de oude rechtstaal o.a. keuze, oordeel der vonniswijzers (keurnooten, → Hoorigheid). Verder: verordening eener zelfstandige bestuurlijke eenheid (stad), ook de bevoegdheid tot het uitvaardigen van zoodanige verordening (recht van keur). De landsheeren verleenden het recht van k. bij wijze van voorrecht.
De stedelijke k. zijn in den regel opgenomen in een keurboek. HermesdorfDe keure van Hazebroek (Fr. Vlaanderen), naar het oorspr. hs. van 1336 met aanteekeningen en glossarium uitgegeven in 4 dln. door Edw. Gailliard 1899 (uitg. Kon. Vlaamsche Academie), werd verklaard en vergeleken met de bepalingen van andere Mnl. keuren en stadsreglementen. Vooral het glossarium is belangrijk om zijn Middelvlaamschen woordenschat. Jacobs.
De Koloniale keure regelt de bestuursinrichting in Kongo. → Kongo (sub: Bestuur).
Tegenwoordig wordt het woord k. speciaal gebruikt voor verordeningen, uitgevaardigd door waterschapsbesturen.
2° (Ook noch-affaire) Transactie aan de Amsterdamsche effectenbeurs, welke een combinatie is van een vasten koop en een → premie-affaire. Het gedeelte van de transactie, dat betrekking heeft op den vasten koop, moet in elk geval uitgevoerd worden, d.w.z. de stukken (vaste stukken genoemd) moeten tegen den overeengekomen koers geleverd en betaald worden. Of de resteerende stukken (gewoonlijk tweemaal het aantal vaste stukken) geleverd zullen worden, hangt af van den wil van den kooper of van den verkooper. Men onderscheidt dan ook k. in koopers keuze en in verkoopers keuze. Heeft bijv. iemand 6 aand. U.S. Steel Corp. vast gekocht op voorwaarde, dat hij den volgenden dag voor denzelfden prijs nog 10 aand. van dezelfde maatschappij kan opvragen, dus in totaal 15, dan zegt men, dat hij 5 of 15 stuks in kooperskeuze op den volgenden dag gekocht heeft. K. worden meestal gesloten op den volgenden dag, doch ook wel op een langeren termijn. In het Reglement voor den Effectenhandel komen geen bepalingen betreffende k. voor. Witsenboer