Koning van Napels en de beide Siciliën, zoon van Lodewijk VIII van Frankrijk en van Blanca van Castilië, en broer van den H. Lodewijk IX. *1220, ✝7 Jan. 1285 te Foggia. Na den val der Hohenstaufen werd hij door paus Urbanus IV (1263) met Napels en Sicilië beleend.
Hij versloeg Conradijn, den laatste der Hohenstaufen, bij Tagliacozzo en liet hem onthoofden (1268). Aan zijn verdere wreedheden en willekeur werd in Sicilië een eind gesteld door een uitbarsting van volkswoede tegen de Franschen (de →Siciliaansche Vespers, 1282). Zijn macht bleef nu beperkt tot Napels, terwijl Sicilië aan Pedro III van Aragon kwam.