Tot Griekenland behoorende en ten W. daarvan gelegen eilandengroep: Corfu, Paxos, Leukas, Cefalonia. Ithaca en Zante.
Ze vormen een deel van den jongsten (Jura en Krijt) en meest Westelijken rug van de Helleniden; de kern bestaat uit kalksteen (veel karstverschijnselen), maar is ten deele bedekt met vruchtbare Tertiaire en Quartaire afzettingen. De zomer is er heet en droog, de winter zeer zacht en regenrijk.
Landbouw is hoofdmiddel van bestaan en levert olijven en olijfolie (vnl. Corfu), tarwe, wijn, krenten en een weinig rozijnen, sinaasappelen en citroenen.
Verder is er wat veeteelt (vnl. geiten), scheepvaart en visscherij. Staatkundige indeeling:Nomos Opp. 1932 Inw.
1928 Per
km2 Hoofd stad Inw.
1928
Corfu . . 633 km2 106.251 164 Corfu 34.193 Cefalonia 886 km2 66.414 75 Argostolion Zante . . 403 km2 40.492 100 9.030 Totaal. . 1.922 km2 213.157 111 Zante 12.063 De J. E. behooren tot de dichtstbevolkte gebieden van Griekenland, maar de toename is gering; het aantal inwoners van Corfu toont zelfs vermindering. Behalve eenige duizenden Katholieken (aartsbisschop te Corfu) is de bevolking Orthodox (bisschoppen te Corfu, Leukas, Argostolion en Zante).
Geschiedenis. Reeds in 8e eeuw v. Chr. was Corfu een kolonie van Corinthe, in 148 v. Chr. kwamen de J.E. aan het Romeinsche Rijk, in de M.E. tot ca. 1100 behoorden ze tot Byzantium, vormden dan gedurende eenige eeuwen een twistappel tusschen Venetië, Napels en Sicilië en Epirus, tot in 1479 de Turken de heele eilandengroep veroverden. Doch ca. 1500 geraakten de J. E. wederom in de macht van Venetië, dat ze behield tot 1797. De hoogere standen namen de Ital. taal over, maar de volksmassa bleef Grieksch. In 1797 werden de J. E. bij het Fransche gebied ingelijfd, in 1800 vormden ze onder bescherming van Rusland en Turkije een onafhankelijke republiek, die in 1807 aan Engeland kwam. De vrijwel onbeperkte macht van den Engelschen gouverneur wekte verzet, wel werd een opstand in 1849 onderdrukt, maar in 1864 stond Engeland de J. E. aan Griekenland af. Hoek.