Joao baptistada silva leitao, visconde d’almcida-garrett - Dichter, grondlegger der Portugeesche romantiek. *1799 te Oporto, + 1854 te Lissabon. Zijn groote verdienste is, dat hij zijn land een eigen tooneel heeft geschonken. Zijn meest bekende werk op dit gebied is Frei Luiz de Sousa (1844, motief van den doodgewaanden echtgenoot). Als lyrisch dichter onderscheidt hij zich vooral in zijn laatste werk Folhas cahidas (1852, liefdespoëzie).
Van zijn prozawerk behoort vooral te worden genoemd Viagens na minha terra (1837) en O arco de Sant ’Anna (1846, historische roman in den trant van Scott). Zijn leven was zeer bewogen. Hij studeerde rechten (als student schreef hij reeds lyrische poëzie en enkele treurspelen) en bekleedde daarna een ambtelijke betrekking. Later (1823) werd hij om zijn democratische gezindheid uitgewezen en nam de wijk naar Engeland, daarna naar Frankrijk. Na den dood van Joao VI (1826) keerde hij terug naar Portugal, doch moest kort daarop ten tweede male naar Engeland uitwijken, om ten slotte in 1832 met het leger van Dom Pedro opnieuw naar zijn vaderland terug te keeren. Sindsdien bekleedde hij verschillende belangrijke posten.
Verdere werken: o.m. Camoes (Parijs 1825, vaderlandsch epos); Auto de Gil Vicente (1838, zijn eerste zuiver nationale drama) ; een belangrijk 3-deelig Romanceiro (1851—1853, vaderlandsche volkspoëzie).
Lit.: Gomes de Amorim, Memorias biographicas (3 dln. Lissabon 1881—1884). Steenhoff