Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 15-08-2019

Isopathie

betekenis & definitie

(geneesk.) is een door Lüx, veearts te Leipzig, ingevoerde behandelingswijze van ziekten met ziektestoffen, die het zieke lichaam zelf voortbrengt, als speeksel, zweet, etter o.a. Zie ook ➝ Homoeopathie.

De methode vindt als zoodanig geen toepassing, hoewel het principe, waarop de behandeling berust, in de geneeskunde niet onbekend is. ➝ Inenting.Botman.

< >