Een der tien Attische redenaars, uit de eerste helft der 4e eeuw v. Chr., zoon van Diagoras van Chalcis.
Als vreemdeling kon I. te Athene geen publieke ambten vervullen, noch politiek leider worden; hij werd dan leeraar in de welsprekendheid en, evenals Lysias, logograaf, d.w.z. dat hij pleidooien schreef voor anderen tegen betaling. Demosthenes zou zijn leerling geweest zijn.
Uit de elf bewaarde redevoeringen blijkt, dat hij zich gespecialiseerd had in erfeniszaken. Zijn bewijsvoering is zóó spitsvondig, dat hij (aldus zijn biograaf) zelfs in goede zaken argwaan wekte.Uitg.: d. Thalheim (1903); d. Wyse (1905, met commentaar). V. Pottelbergh.