Chalcis - 1° Hoofdstad van den Griekschen nomos Euboea. 18 577 inw. (1932), residentie van een Orthodoxen bisschop. In de omgeving wordt magnesiet gevonden. Sinds 411 v. Chr. door een brug met het vasteland verbonden; thans een spoorwegverbinding. → Chalcidische ceramiek.
Geschiedenis. C. is een der oudste steden van Euboea, gelegen aan den Euripus, die hier slechts enkele tientallen meters breed is.
Omtrent den oorsprong der stad heeft men nog geen zekerheid. Reeds in de 8e eeuw v. Chr. treedt zij door een levendigen handel op den voorgrond en sticht verschillende kolonies aan de Egeesche Zee, in Zuid-Italië en op Sicilië.
Na de overwinning in den strijd met Eretria om de Lelantische Velden in de 7e eeuw behaald te hebben, wordt C. tenslotte in 506 v. Chr. door Athene onderworpen en de landerijen der grootgrondbezitters (hippobotai) onder 4 000 inwoners van Attica verdeeld. Na lid van den Delisch-Attischen Bond geweest te zijn, sloot C. zich na den Peloponnesischen oorlog bij Thebe aan; na 338 bij Macedonië, dat in de volgende oorlogen van de gunstige ligging van C. voordeel had. C. bleef de eeuwen door een belangrijke stad, kwam in 1209 onder Venetiaansche heerschappij tot 1470, toen zij in Turksche handen overging. Vanaf 1822 is de stad Grieksch.
2° „C. ad Belum” (Plinius), Oude stad in Coelesyrië, thans ruïnes van Kinnesrin (= Arendsnest) of (Turksch) Eski Haleb (Oud-Aleppo), 18 mijl ten N.W. van Aleppo (vgl. „C. ad Belum” in: Syria (6, 1925, 340—350).
3° C. aan den Libanon, Oude stad in Iturea, hoofdstad van gelijknamig gewest (4°), thans waarschijnlijk Chirbet Ansjar.
4° Landstreek in Iturea met gelijknamige hoofdstad (3°), ongeveer overeenkomend met huidige vlakte El Bika. Zij werd afwisselend bestuurd door Romeinsche legaten en dynasten uit het geslacht van Herodes. Simons