(< Lat. intendere = uitstrekken, richten), in het algemeen de meen ing, waarmede men een handeling verricht (→ Zuivere meening). Bij het opdragen van het H.
Misoffer, is het de wilsakt van den offerenden priester het H. Misoffer op bepaalde personen toe te passen.
Het H. Misoffer is immers niet alleen een offer van aanbidding en dank, maar ook een smeek- en zoenoffer van oneindige waarde.
Degene, op wien de priester door zijn i. het H. Misoffer toepast, heeft deel aan de afsmeekende en voldoenende kracht van het Offer; de uitwerkselen, die het II.
Misoffer als smeek- en zoenoffer heeft in hen, op wie het wordt toegepast, worden de vruchten der H. Mis genoemd.
De vruchten zijn niet altijd gelijk, maar rijker of minder rijk naar de mate van het geloof en de godsvrucht van degenen, tot wier intentie of voor wie het H. Offer wordt opdragen, en de vrije beschikking van Gods genade.De priester kan door zijn i. het H.
Misoffer toepassen op de zielen in het vagevuur en op alle levenden, met een enkele beperking echter wat betreft hen, die in den kerkelijken ban zijn. Hij is vrij zijn i. te maken, zooals het hem goeddunkt; nochtans zijn er vsch. gevallen, waarin de priester verplicht is tot een bepaalde i.
Zoo bijv. moeten vlg. kerkelijk voorsclirift de bisschoppen en pastoors vsch. dagen in het jaar het H. Misoffer toepassen op de hun toevertrouwde geloovigen.
Ook mag volgens het door de Kerk uitdrukkelijk goedgekeurde gebruik de priester een aalmoes, ook wel → stipendium genoemd, aannemen, onder strenge verplichting het H. Misoffer op te dragen en toe te passen volgens de meening van dengene, die het stipendium geeft.Lit.: St.
Thomas, Summa Theol. (II II q. 100, a.2); St. Alphonsus, Theol.
Mor. (VI, 315-333). P.Heymeijer.