1° (psychol.) de drang of aandrift tot handelen. Het begrip wordt gewoonlijk beperkt tot den bewusten drang tot handelingen, die zonder overleg, keuze of wilsakt plaats grijpen.
De handeling zelf wordt dan genoemd impulsieve handeling. Op het punt van te niezen, bespeurt men een duidelijken aandrang daartoe.
De i. is het psychisch moment in de instincten. Van impulsief karakter spreekt men, als een mensch zich zonder veel of lang overleg door zijn eerste opwellingen laat leiden.2° Natuurk. De impuls van een stoffelijk punt, massa m, wordt genoemd een vector i in de richting der snelheid v, maar van m-voudige grootte. De getalwaarde is dus dezelfde als van de hoeveelheid van beweging. Oorspr. beteekende i. de grootte van den ➝ stoot, toegebracht door een kracht, die slechts zeer korten tijd werkt op een massa m, waardoor deze een snelheid v verkrijgt. In de moderne natuurkunde wordt de uitdrukking i. echter veel gebruikt in plaats van ➝ hoeveelheid van beweging.