(impubis; mv.: impuberes), de niet-volwassene. In het Rom. recht van belang in verband met handelingsbevoegdheid.
Tot en met het zevende jaar voluit blijft het kind infans (d.i. eigenlijk het kind, dat niet praten kan); infans mist handelingsbevoegdheid geheel. Het i. zijn duurt voort tot 14e jaar voluit (meisjes worden „viripotentes” bij 12 jaar voluit); het kind staat dan, voorzoover er geen vaderlijk gezagsrecht (patria potestas) is, onder voogdij (tutela impuberum).
Bij de pubertas, ingaande bij voltooiing 14e jaar, blijft minor aetas voortduren tot einde 25e jaar. De puber (pubes) wordt als puber minor (tot en met 25 jaar) op verschillende wijzen door recht beschermd; hij kan curator (curator minoris) vragen.
Of iemand i. dan wel pubes is met het oog op het aangaan van een huwelijk (matrimonium), hangt aanvankelijk niet af van bereiken van bepaalden leeftijd, maar van oordeel van paterfamilias.