(gramm,), onvoltooid verleden tijd. Het i. dient in het algemeen om aan te duiden, dat de handeling, door een werkwoord uitgedrukt, in een verleden tijd aan den gang was, nog niet afgeloopen.
Het i. wordt vooral gebruikt bij plastische schildering, wanneer men uit eigen herinnering vertelt en alles weer opnieuw ziet gebeuren, zooals het in dien verleden tijd plaats had. Bijv.: „Ik liep schielijk de trap af en ai! daar stootte ik mijn voet”. „Het kwam ginder afgevaren als een stompe koffer, men hoorde het grollen en het zand vloog in een wolkstreep op bachten de wielen” (Streuvels).