(Lat., = We zullen (het) nooit weten). Prof.
Emil du Bois-Reymond besloot een in Leipzig in 1872 gehouden voordracht „Uber die Grenzen des Naturerkennens” met te verklaren, dat het altijd raadsels zouden blijven, wat stof en kracht waren en hoe die zouden kunnen denken.Reeds op 8 Juli 1858 had hij in een andere rede deze oud-Schotsche zinspreuk, gebruikelijk bij een onbesliste uitspraak van een gezworenenrechtbank, aangehaald, maar pas door zijn in 1881 uitgesproken rede over „de zeven wereldraadsels” werd dit „leitmotiv” van het modem agnosticisme „gevleugeld”.Het is dan vooral van toepassing op: het wezen van stof en kracht, het principe van de beweging, den oorsprong van de zintuigelijke waarneming, de menschelijke vrijheid, den oorsprong van het leven, de finaliteit in de natuur en den oorsprong van de taal. Brouwer