richting in de harmonieleer, uitgaande van de beginselen, die de theoreticus Zarlino in 1558 vaststelde. Het systeem steunt zoowel op ondertonen als op boventonen.
Geven de boventonen een grooten drieklank, de ondertonen daarentegen doen een kleinen drieklank ontstaan. Aldus verschijnen majeur en mineur als elkaars spiegelbeeld.
Verschillende theoretici, o.a. Tartini, Rameau, Hauptmann, von Oettingen, hebben zich met dit vraagstuk beziggehouden, tot dr.
Hugo Riemann het h. d. als bestanddeel van zijn harmonieleer aanwendde.Lit.: H. Riemann, Das Problem des H. D. (Leipzig 1905); Handboek der Harmonieleer van Dr. H. Riemann (vertaald en uitvoerig gecommentarieerd door Emile Ergo, 1894).
de Klerk.