Groninger rundvee - het oudste der drie Ned. rundveeslagen. De officieele benaming is zwart-witkop of zwartblaard veeras; de prov.
Groningen is de bakermat. Het fokgebied is minder groot dan van het zwartbonte Friesch-Hollandsche en het roodbonte M.R.Y. veeslag.
Vroeger was het meer verspreid en heeft waarsch. ook invloed gehad op het vormen van buitenlandsche rassen, o.a. het Eng. ➝ Hereford-vee.Zeer typisch is de haarkleur; bijna geheel zwart met alleen witte afteekeningen aan voor- en onderborst en onder den buik. De kop is wit met als regel zwart om de oogen; vandaar de naam „blaarkop”; soms is de blaar los, soms vast aan het zwart van den hals; soms is de kop geheel wit („witkop”); witte afteekeningen op de beenen, welke niet verder mogen doorloopen dan halverwegen de pijpen. Vroeger kwamen ook veel roodblaar- en witkoppen, soms ook muiskleurigen en valen voor; de staart is geheel zwart met witte pluim; de uier is meestal wit met zwarte spenen; zwarte balzak. Het algemeen type geeft den melkvleeschvorm weer; zeer geschikt voor de vetweiderij; thans ook meer in de melkrichting gefokt; zeer evenredig en diep van bouw, met fijn geraamte; betrekkelijk weinig eischend, gezond. Het ➝ Ned. Rundveestamboek (N.R.S.) registreert dit ras afzonderlijk; daarnaast is er nog het Gron. Rundveestamboek, dat slechts een kleine honderd leden telt en ook roodgekleurde dieren registreert. Verheij.