Kardinaal, canonist. * 10 Aug. 1360 te Padua, ✝ 26 Sept. 1417 te Konstanz. Doctor utriusque juris; doceerde 1385-1410 canoniek recht te Florence en Padua.
In 1410 werd hij bisschop van Florence en in 1411 kardinaal. Op het concilie van ➝ Konstanz had hij veel invloed.
Ofschoon trouw aanhanger van ➝ Joannes XXIII wist hij dezen te bewegen de pauselijke waardigheid neer te leggen. Fel bestreed hij ➝ Benedictus XIII, ➝ Hus en Jean ➝ Petit.
Behalve vele canonieke werken schreef hij De Schismate. Hierin geeft hij de manieren aan om de eenheid der Kerk te herstellen; toont er zich echter als een aanhanger van het conciliarisme (zie ➝ Consiliaire theorie).Lit.: Fr. v. Schulte, Gesch. der Quellen und Literatur des kanonischen Rechts (3 dln. 1875-’80); A. Kneer, Kardinal Z. (diss. Münster 1891); G. Zonta, Fr. Z. (Padua J915).
H. Wouters.