Exsulllatie - (Lat., = wegblazing, ook: inblazing) was in de Oudheid een gebaar van verfoeiing; liturgisch: van verzaking van den duivel door den doopcandidaat, gelijk heden nog in den Gr. ritus; elders, sinds 4e—5e eeuw, als ➝ exorcisme (onder den vorm van een drievoudige beademing) verricht óver den candidaat door den priester; gelijk heden nog bij den aanvang van den Doopritus. ➝ Doop; Exorcisme; Insufflatie.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
