Amer. tooneelschrijver. * 16 October l888 te New York. Zijn vader James O’N. was een bekend tooneelspeler. Hij begon met eenacters ; aanvankelijk is zijn werk sterk realistisch, maar al spoedig verdiept het zoozeer, dat het een symbolische beteekenis verkrijgt, en expressionistisch zou kunnen genoemd worden, bijv. in: The Emperor Jones (1921); The Great God Brown (1925); Lazarus Laughed (1927). Zijn kennismaking met de psycho-analyse leidde tot een tooneelstuk als Strange Interlude (1928), waarin behalve de gewone dialoog ook hetgeen de personen daarbij denken gezegd wordt; oogenschijnlijk weinig geschikt voor het tooneel, blijkt deze wijze bij opvoering toch zeer effectvol.
In alle spelen van O’N. is het noodlottige van innerlijke of uiterlijke omstandigheden de drijvende dramatische kracht. In zijn drama Days without End (1934) geeft hij aan dit noodlot een Kath. interpretatie. O’N. keerde terug tot het Kath. geloof.Zonder twijfel behoort zijn werk door stijlbeheersching en door zijn vernieuwende kracht en dramatisch inzicht tot de beste moderne tooneelschrijfkunst. O’N. won driemaal den Pulitzerprijs en ontving den Nobelprijs in 1936.
J. Panhuijsen.
Verdere werken: o.m. The Moon of the Carribees and other Plays (1919); Beyond the Horizon (1920); Anna Christie (1922) ; The Hairy Ape (1922); Desire under the Elms (1924); Mourning becomes Electra.