Natuurkundige. * 12 Aug. 1887 te Weenen, hoogleeraar te Jena, Breslau, Zürich en sinds 1927 te Berlijn. Hij speelt een groote rol in de ontwikkeling van de huidige natuurkunde.
Op grond van de hypothese van de → Broglie, volgens welke men iedere bewegende massa door een golfbeweging kan voorstellen, ontwierp hij in 1925 een nieuw atoommodel, wat hem voerde tot de zgn. vergelijking van S., welke buitengewoon vruchtbaar bleek te zijn en quanten- en atoomtheorie op denzelfden grondslag plaatste. Hij bewees, dat zijn resultaten aequivalent waren met de langs geheel anderen weg verkregen uitkomsten van Heisenberg-Born.
Ook aan de verdere ontwikkeling nam hij levendig deel. Verder leverde hij bijdragen over kleurenleer en over radium en onderzocht hij interferentie aan Wollaston-draden.
In 1933 kreeg S. met Dirac den Nobelprijs.Lit. : Abhandlungen über Wellenmechanik (1927); Vier Vorlesungen über Wellenmechanik (1928).
J. v. Santen.