is een acuut of chronisch optredende, jeukende huidaandoening. Acuut eczeem geeft eerst roodheid van de huid, welke al spoedig gevolgd wordt door het optreden van heftig jeukende, kleinere of grootere verhevenheden.
De huid is ontstekingsachtig gezwollen, het komt dikwijls tot uitgebreide vochtafscheiding (E. madidans), welke bij indrogen korsten veroorzaakt (E. crustosum). Bij heftig rood e. spreekt men van E. rubrum; vindt men vooral kleine verhevenheden of papels, dan noemt men het E. papulosum, komen talrijke, kleinere of grootere blaasjes voor den dag, dan wordt de benaming E. vesiculosum gekozen, terwijl e. op die plaatsen, waar zich een sterke hoornlaag bevindt, E. tyloticum wordt genoemd.Chronisch e. kan in aansluiting aan den acuten vorm ontstaan of ook wel direct in den chronischen vorm tot ontwikkeling komen. De ontstekingsverschijnselen zijn geringer, er bestaat wat huidinfiltratie en schilfering. De huid vertoont een versterkte teekening, de heftige jeuk geeft aanleiding tot veel krabben, het proces breidt zich uit en geleidelijk ontstaat verdikking en verharding der huid. De oorspronkelijk roode verkleuring gaat over in een gele of bruine kleinen de oppervlakte der huid kan onregelmatig, ja zelfs hobbelig worden.
E. treedt bij voorkeur op in het gezicht, nek, handen, genitaliën en in de huidplooien. Het kan ook gegeneraliseerd worden, d.w.z. zich over het geheele huidoppervlak uitbreiden. Het e. met zijn zeer wisselende vormen is eigenlijk niet een enkel volkomen vastgelegd ziekteproces, doch de verzamelnaam voor huidaandoeningen van zeer verschillend aspect en oorzaak. Zeer dikwijls is de oorzaak extern en kan door allerlei stoffen (chemicaliën, planten) of mechanische prikkels veroorzaakt worden. Verschillende interne oorzaken (diabetes, asthma, spijsverteringsstoomissen, enz.) praedisponeeren ook voor e., terwijl bovendien een individueel zeer wisselende gevoeligheid voor het optreden van e. bestaat.
E. Hermans.
E. komt ook bij dieren veel voor, vooral bij honden.