Droogmakerij noemt men een polder, die ontstaan is door het droogleggen van een waterplas e.d.; zij onderscheidt zich van op andere wijze ontstane polders door haar diepere ligging ten opzichte van het grondpeil, zoodat binnen- en buitenwaterstanden soms zeer aanzienlijk in hoogte verschillen en de bemaling bemoeilijkt wordt.
Voor het maken van een d. wordt om het droog te leggen stuk grond een ringdijk gelegd en aan de buitenzijde van dezen een ringvaart gegraven, welke dient ter verbinding der waterloopen, die vroeger in het droog te leggen meer uitmondden en tevens later als boezem voor de d. moet dienst doen. Daarna wordt de plas leeggemalen door middel van bemalingswerktuigen en vervolgens wordt het drooggelegde stuk land verkaveld door het graven van tochten, slooten en greppels, er worden wegen aangelegd, enz. P. Bongaerts Droogmolen is het verwijderen van water door middel van bemalingswerktuigen.