Consumentenraad - Toen het → bedrijfsradenstelsel in 1919 in Nederland zijn intrede deed, was een der eerste zorgen van de leiders dezer beweging, tegemoet te komen aan bezwaren, die bij de critiek op de „economische bedrijfsorganisatie” (→ Bedrijfsorganisatie) waren geuit, namelijk ten aanzien van de zorg voor het consumentenbelang. De vrees was uitgesproken, dat, vooral door onredelijk hooge prijzen voor de verschillende producten met een locale en nationale markt, de consument in het gedrang zou raken.
De Statuten van den R.K. Centralen Raad van Bedrijven namen dan ook een hoofdstuk op, gewijd aan den Consumentenraad. Deze zou worden samengesteld door personen, gekozen door de Centralen der organisaties, die den Centralen Raad van Bedrijven vormden. De samenstelling ontlokte scherpe critiek, o.a. aan prof. mr. D. van Blom, in zijn artikel„Pax Romana”(zie literatuur), die uitsprak, dat het vertrouwen alleen kon worden bewaard, indien een geheel ander lichaam met de samenstelling van den Consumentenraad werd belast.
In de Proeve van een wettelijke regeling der economische bedrijfsorganisatie in „Beginselen der Economische Bedrijfsorganisatie” (zie literatuur) werd dan ook in art. 39 de samenstelling van Algemeene Consumentenraden aan den minister van Binnenlandsche Zaken opgedragen, terwijl de Algemeene Consumentenraden Districtsconsumentenraden (art. 41) in het leven konden roepen.
Lit.: prof. dr. J. A. Veraart, Beginselen der Econ. Bedrijfsorganisatie; idem, Medezeggenschap en Bedrijfsorganisatie ; prof. mr. D. van Blom, Pax Romana ? (Ec. Stat. Ber., 25 Febr. 1920). Veraart.