Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 23-04-2019

Chloorpicrine

betekenis & definitie

Chloorpicrine - (trichloornitromethaan) is een kleurlooze vloeistof, verstikkend en traanverwekkend oorlogsgas. De prikkelende damp werkt op de hoornhuid en de slijmhuid van neus en keel in en veroorzaakt reeds bij een concentratie van 0,019 mg/l een tranen van de oogen, terwijl een concentratie van 0,06 mg/l gedurende niet langen tijd kan worden ingeademd. Wordt als bestrijdingsmiddel tegen insecten en tegen aaltjes in den bodem (Nematoden) toegepast. Dient in het laboratorium als reagens op onverzadigde verbindingen, waarmede het zich geel kleurt.

Formule CCl3NO2, smeltpunt -69° C, kookpunt 112°, soortelijk gewicht bij 0°: 1,692, dampspanning bij 20°: 18,31 mm kwik. Wordt technisch verkregen door inwerking van chloorkalk op picrinezuur, waarna de gevormde c. met stoom wordt overgedestilleerd. C. is nagenoeg onoplosbaar in water en buitengewoon bestendig ten opzichte van de bestanddeelen van de lucht en van den aardbodem, maar wordt door een natriumsulfiet of een alkalische zwavellever-oplossing gemakkelijk onschadelijk gemaakt.

Hoogeveen.

C. werd het eerst gebruikt door Rusland, zomer 1916. Aangewend in gasgranaten en (in combinatie met chloor) bij het gasblazen.

Lit.: Rudolf Hanslian, Der Chemische Krieg (1927); Ulrich Müller, Die Chemische Waffe (1932); Mededeelingen Scheik. Lab. Artillerie-Inrichtingen (nr. 1, Chloorpicrine).

< >