Charles d’orléans - Fransch dichter; zoon van Louis d’Orléans en Valentine van Milaan, vader van Lodewijk XII; * 1391, ♱ 1465. Gevangen genomen te Azincourt (1415); verlost in 1440, hield hij hof te Blois, waar hij, zelf dichter, als beschermer van kunst en poëzie optrad. Het handschrift met zijn vele kleinere gedichten, balladen, rondeaux, liederen, werd eerst in 1734 ontdekt. Daarin herleeft een laatste maal de verfijnde, conventioneele, hoofsche lyriek, met een bevallige gemaniëreerdheid en enkele malen met beheerschten, doch pakkenden weemoed.
Uitg.: P. Champion (1923); G. Raynaud, in Rondeaux et autres poésies du 15e siècle (1889). Lit.: P. Champion, Vie de Charles d’Orléans (1911).