Ceres (rom. myth.)

betekenis & definitie

Ceres (rom. myth.) - Dochter van Saturnus en Rhea, zuster van Juppiter, moeder van Proserpina, godin van den land- en graanbouw en vandaar van de beschaving en van de vruchtbaarheid, ook godin van den echt. Ter eere van haar werden te Rome in April de Cerealia gevierd. Zij is dezelfde als de Grieksche godin Demeter, die in 496 voor Chr. bij gelegenheid van een groote droogte en gebrek aan graan, op voorschrift der Sibyllijnsche boeken, uit Z. Italië naar Rome werd gebracht. Ceres werd voorgesteld met een krans van korenaren, een fakkel of scepter en een vruchten- of bloemenkorf in de handen; zij is de beschermgodin van Sicilië. Weijermans Voorst. in de kunst. C. komt onder dezen naam voor op Romeinsche munten (bijv. samen met de godin van den overvloed, Armona). Maar daar, gelijk op enkele schilderingen in Pompeji, is ze geheel voorgesteld als → Demeter.