Cénacle - (Fr., = eetzaal; ➝ Cenakel), in de Fransche literatuurgeschiedenis een hecht aaneengesloten groep letterkundigen met één dichter of schrijver als middelpunt. Bijv. Le cénacle rond Victor Hugo, 1828; c. parnassien rond Leconte de Lisle, 1866; c. réaliste rond Zola, 1871; c. des Décadents rond St. Mallarmé.
v. d. Eerenbeemt.
In Rome werd „cenacolo” genoemd de groep der zgn. Nazareners (ca. 1830), die zich onder leiding van F. Overbeck in het vroegere S. Isidoor-klooster op den Pincio gevestigd hadden.