Campignien - 1° Onder-afdeeling van het Belgisch Diluvium, bestaande uit grinden en zanden, waarin mammoetresten gevonden worden.
2° (Ook Campignyien) Een voorhist. periode, uit het einde van het midden- of begin van het jonge Steentijdperk, aldus geheeten naar de vindplaats in Frankrijk, de Campigny-hoogte of Blagny-sur-Bresle (Seine-Inférieure). Van de steenen werktuigen uit dezen tijd zijn vooral de trapeziumvormige wiggen en de lange ovale bijlen opvallend. Geslepen werktuigen zijn nog onbekend. De potscherven wijzen op groote ronde en platte vaten uit een mengsel van leem, kwarts-zand en mosselschaal. De versieringen zijn geometrisch rechtlijnig: dambordpatroon, ruiten.
In België bevat de streek om Bergen (Henegouwen) Campignien-producten, in Nederland de heide bij Kaldenkirchen. Waarschijnlijk ontwikkelt zich uit het C. de zgn. Kjökkenmödding-cultuur.
Lit.: Salmon, d’Ault du Mesnil en Capitan, Lc C. in Revue d’Anthropologie (VIII 1898); Obermaier, in Reallexikon der Vorgeschichte (II 1925, 262 vlg.)
“Knipping ”