Bevangenheid

betekenis & definitie

Bevangenheid - van het paard is een huidontsteking van hoefzool en hoefwand, die al in de Oudheid bekend was en waarvoor o.a. Aristoteles geen andere geneeswijze wist, dan het aan de natuur over te laten. Door verminderde hoomvorming wordt het verband tusschen weeke en harde hoefdeelen steeds losser, soms zóó los, dat de geheele hoef ten slotte loslaat. In de meeste gevallen treedt deze ontsteking gelijktijdig aan beide voorbeenen op, soms bovendien ook aan beide achterbeenen, zelden alleen aan de achterbeenen of aan één been afzonderlijk. Het ontstaan kan geweten worden aan mechanische invloeden (lang staan, ondoelmatig beslag), aan kouvatten (rheumatische bevangenheid) of aan verkeerde voeding. Meestal is de ontsteking acuut en, indien goed behandeld, na een week voorbij. Een uiterlijk symptoon is kreupelheid. Bij chronische gevallen kan de hoef eigenaardige vergroeiingen vertoonen, waardoor de stand van het hoefbeen verandert; zij kunnen voor het paard zeer pijnlijk zijn.