godsdienstige sekte, ontstaan als afscheiding van het Babisme. De stichter Beha-Allah (glans Gods) beriep zich erop, dat de Bâb een volmaakter openbaring voorspeld had en gaf zich uit als emanatie der godheid en als belichaming van de definitieve openbaring voor heel de menschheid.
Hij noemde zich „schoonheid Gods” en „geschapen uit het licht Gods”; zijn aanhangers bewezen hem dan ook goddelijke eer.Was het Babisme in wezen slechts een hervorming van den Sjiïetischen Islam, het Behaïsme wierp zich op als wereldgodsdienst. Alle wetten en voorschriften van den Islam werden opgeheven, monogamie gepropageerd, oorlogen veroordeeld en een broederschap der menschen als ideaal gesteld. Het kitab akdas (heiligste boek) en zendbrieven dienden als tegenhanger van de Bajan. Beha-Allah, gestorven in 1892, na zijn leven grootendeels te Haifa en Akka in Palestina te hebben doorgebracht, werd opgevolgd door zijn zoon Abbas Effendi, die door het gros der Behaïsten erkend werd. Hij accentueerde nog sterker pacifisme en internationalisme, de band met den Islam werd geheel verbroken en ideaal werd, het beste van Christendom, Islam, Boeddhisme, theosophie, enz. te vereenigen. Hij had eenig succes onder vrijzinnige kringen in Amerika, dat hij in 1912 persoonlijk bezocht; Haifa werd pelgrimsoord voor vele Amerikaansche dames.
Een oncontroleerbare schatting geeft één millioen als het aantal der Behaïsten in Perzië. Abbas Effendi stierf in 1921; over de opvolging is nog geen eenstemmigheid.
L i t.: Myron W. Phelps, Abdul Baha Abbas Leben und Lehren (1922); zie verder > Babisme.
Zoetmulder.