Assonantie - (Lat., = erbij klinken) is gelijke vocaalklank bij verschil van consonanten. In de stilistiek is het een verschijnsel van klankexpressie, hierin bestaande, dat eenzelfde klinker bij het eene blijvende gevoel herhaald wordt, Bijv.
De schoonste roode rozen groeien Op geenen Griekschen berg, o neen. . (Vondel)
A. gaat dikwijls met alliteratie samen, komt in volkspoëzie voor als onvolmaakt eindrijm, bijv.
Dat kindekijn pleterden mitter bant Dattet water uten becken spranc. v.d. Eerenbeemt.