Aschbestanddeelen houdt men over als men een plant of plantendeel verbrandt; deze a. zijn: zwavel-, phosphor-, kali-, chloorkiezel-, natrium-, magnesium-, kalk- en ijzerverbindingen en sporen van mangaan- en aluminium-, bij zeewieren broom- en jodium- en soms zinkverbindingen of verbindingen van andere elementen. Deze bestanddeelen heeft de plant met het water uit den bodem, waarin zij groeide, opgenomen. Zij verschillen procentsgewijze bij verschillende soorten en zelfs bij de verschillende planten van dezelfde soort naargelang hun standplaats (voedingsbodem).
In de bladeren zijn de meeste a., omdat zij het meeste water verdampen, zoodat anorganische opgeloste stoffen daar achterblijven. In sterk verdampende bladeren vindt men dan ook zeer veel a., bijv. bij de biet (Beta vulgaris) 30% en bij de ijsplant (Mesembryanthemum cristallinum) zelfs 50%. Over de noodzakelijke aanwezigheid van sommige bestanddeelen, zie Waterculturen. Bonman