Arbeidersbescherming - is sedert den tijd, dat het sociaal-economisch leven geheel werd geleid naar de beginselen van vrijheid en individualisme, dus sinds ongeveer 1800 in West-Europa, steeds meer noodzakelijk geworden, omdat bleek, dat het overgroote deel van hen, die arbeid in sociaal-economischen zin verrichten, hetzij bij en door den arbeid zelf, hetzij door de vruchten van hun arbeid, geestelijk en stoffelijk in een ellendigen toestand kwamen te verkeeren. Deze a. werd en wordt verleend door vrije georganiseerde krachten en maatregelen in de maatschappij — vakvereenigingen, standsorganisaties, coöperaties van allerlei aard, collectieve arbeidsovereenkomsten — en door de overheid van plaatselijken en nationalen aard — arbeidsrecht (arbeidswetgeving) in ruimeren en engeren zin.
Sedert ongeveer 1890 is de grondslag van de a. door de overheid nog uitgebreid door pogingen om internationaal tot overeenstemming te komen over verschillende maatregelen van a. zie Arbeidsovereenkomst, Arbeidswet, Sociale Wetgeving, Sociale Verzekering.
Veraart.