Antiochus - Tusschen 70 v. Chr. en 38 n. Chr. droegen een viertal koningen van Commagene dezen naam. Verder droegen dezen naam dertien Seleuciden. De voornaamste waren:
1° A. S o t è r (de redder), 281—262 v. Chr., had te strijden met de Galliërs, Pergamiun en Egypte.
2° A. II T h e o s (de god),262—246 v. Chr.,werd overwonnen door Ptolemaeus II, Philadelphus van Egypte.
3° A. de Groote, zoon van Seleucus II, de bij Daniël (11. 10—19) vermelde „koning van het Noorden”. * ong. 242 v. Chr., ♱f 187 v. Chr., opvolger van zijn broeder Seleucus III, regeerde 233—187, heroverde de landstreken, die de Ptolemaeën op zijn voorgangers veroverd hadden en onderwierp ook de Iraansche landen. Hij ontving Hannibal aan zijn hof, maar sloeg zijn raadgevingen in den Syrischen oorlog in den wind. Deze oorlog verliep noodlottig voor A. Hij moest KI. Azië afstaan; Syrië hield op een groote mogendheid te zijn. Op een tocht in het O. van zijn rijk werd A. bij de plundering van een tempel gedood.
4° A. IV Epiphanes, zoon van den vorige, opvolger van zijn broeder Seleucus IV; koning van 175—163 v. Chr. Hij beoorloogde Egypte met succes, maar moest op bevel der Romeinen ijlings terugtrekken; hij dweepte met de Gr. beschaving en poogde den dienst van Jehova onder de Joden, tot dan toe zoowel door de Egyptische als door de Syrische koningen vrij gelaten, uit te roeien; aanleiding tot den opstand der Macchabeeën (1 Mac. 1-6 ; 2 Mac. 5-9). Davids.
6°. A. V Eupator (164—162), zoon van A. IV, werd door Demetrius, den zoon van Seleucus IV, ter dood gebracht.
6° A. VI D i o n y s u s (145—142), zoon van Alexander Balas, werd door den veldheer Tryphon vermoord.
7° A. VII Sidetes (138—129), trachtte Judea te heroveren, maar werd door de Joden verslagen.