Sint, genoemd naar Vincentius a Paulo, werd in 1833 te Parijs opgericht door Frédéric Ozanam, met de bedoeling om de persoonlijke en daadwerkelijke beoefening van de christelijke charitas ten opzichte van de armen in de Kerk, met name onder de leken, te doen herleven. Vandaar dat het huisbezoek, het geregeld persoonlijk contact met de noodlijdenden het eerste en voornaamste programmapunt der vereniging uitmaakt.
Daarnaast werden allerlei andere werken van sociale naastenliefde aangevat: reclassering, kinderbescherming en -verpleging, volksbibliotheken, woonwagenwerk, beroepskeuzevoorlichting, voogdij. De vereniging bestaat uit kleine, min of meer zelfstandige groepen, conferenties genaamd, doorgaans parochieel georganiseerd.
Het hoofdbestuur, de Algemene Raad, zetelt te Parijs. In 1955 waren 18 000 conferenties met meer dan 200 000 leden daarbij aangesloten.
In België werd de Vincentius vereniging opgericht in 1845 (thans 923 conferenties met ruim 9000 leden); in Nederland dateert de eerste afdeling (Den Haag) van 1846 (thans meer dan 650 conferenties met eveneens ruim 9000 leden). Het werk der Sint Vincentiusvereniging was volgens de oorspronkelijke opzet alleen bedoeld voor mannen; sedert 1856 zijn er evenwel ook — het eerst in Italië — damesconferenties opgericht.
P. M.
