(1828-1910), Russisch schrijver, heeft door zijn religieus-anarchistische denkbeelden geruime tijd grote invloed uitgeoefend in Wes-tEuropa. Na zijn studie aan de universiteit van Kazan keerde Tolstoj in 1846 terug naar het grafelijk landgoed van zijn ouders, met het voornemen de in hem ontwaakte denkbeelden onder de arme boerenbevolking in practijk te brengen.
Toen deze poging mislukt was, nam hij, na een verblijf in Moskou, dienst bij een Kozakkenregiment, waar hij zich met de psychologie van de soldaat, in zijn latere werk meesterlij k verwerkt, vertrouwd maakte. Na zijn huwelijk in 1862 schreef hij zijn twee grootste romans: Oorlog en Vrede (1865-1869) en Anna Karenina (1875—1877), beide werken in de naturalistische lijn en voortreffelijk van psychologische behandeling.
Hoewel Tolstoj's naam vaak verbonden wordt met een zgn. Bergrede-Christendom, kwamen zijn denkbeelden met betrekking tot naastenliefde en lijdzaamheid toch eerder voort uit een zelfstandig gevormd zedelijk besef dan uit het Evangelie.
In de laatste 30 jaar van zijn leven was, duidelijker nog dan tevoren, een diepe liefde tot de mensheid het grondmotief van zijn werk.
