is een studiegemeenschap van predikanten en gemeenteleden, voornamelijk in de Nederlandse Hervormde Kerk, die streven naar een vernieuwing van de Kerk in hoogkerkelijke geest. Er bestaan contacten zowel met Anglicaanse en Lutherse hoogkerkelijke bewegingen als met bijv. de Benedictijnen van de Keizersberg.
Aansluiting is gezocht bij de oude Faith-and-Ordergroep, die zich te Lund in de I.L.A.F.O. aaneensloot. Het trad in 1950 naar voren met een verklaring, die in een aantal stellingen sprak over de sacramenten als „voertuigen van Gods genadegaven”; over een tegenwoordigheid van Jesus Christus in de viering van het Avondmaal, „geheimenisvol en verborgen, wezenlijk, werkelijk en waarachtig, onder de gedaanten van brood en wijn”; over de Kerk als vleeswording des Woords; over apostolische successie in die zin, dat Jesus Christus aan de oplegging der handen voor alle tijden de mededeling van zijn Heilige Geest heeft verbonden, zodat de vraag moet worden gesteld, of de uitdeling der sacramenten door predikanten (die niet in deze opvolging staan) wel een geldige is.
In verband met het laatste heeft de synode der Hervormde Kerk het verzoek van ds. J.
Loos om een „additionele wijding” te ontvangen in een andere Kerk (bijv. de Kerk van Engeland), opdat hij zich bevoegd zou weten tot de uitdeling der sacramenten, afgewezen. Een dergelijke wijding werd in strijd geacht met „belijdenis en kerkorde” van de Nederlandse Hervormde Kerk.
De hoogkerkelijke gedachten van het Convent vinden wel een zekere aansluiting bij de nieuwere waardering der innerlijke genade in bepaalde liturgische kringen, doch kunnen in hun uitgesproken katholiciteit niet representatief geacht worden voor het zuiver reformatorisch denken.Enige leden van het Convent gingen over naar de R.K. Kerk. Mede onder invloed van dit feit is er een structuurwijziging gekomen (1955) waarbij het omgevormd is tot de Hervormde Katholieke Gemeenschap; deze wil Hervorming en Katholiciteit in woord en geschrift belijden en zo werken aan de eenheid der Kerk. Leden er van kunnen alleen zijn zij, die staande op de reformatorische belijdenis als grondslag de bijbelse katholiciteit in practijk willen brengen.
