een bij de kerk aangebouwde en vanuit de kerk bereikbare kapel, waarin zich de doopvont bevindt, is gewoonlijk terzijde van de hoofdingang aangebracht, dikwijls aan de noordzijde. Oudtijds was de doopkapel een geheel van de kerk losstaande, ronde of veelhoekige ruimte, ofwel (in het Oosten en in Africa) een tegen de zijmuur van de kerk aangebouwd vertrek.
Het bouwen van losstaande doopkerken (baptisteria) heeft men in Italië tot aan de tijd der Renaissance gehandhaafd.
