(van Lat.: Deus, God) is het stelsel, dat aanneemt, dat God, na de wereld te hebben geschapen, het verdere beloop der dingen niet meer beïnvloedt, zulks in tegenstelling tot het theïsme, dat zich God voorstelt als in voortdurende relatie tot de wereld. Ook in de zogenaamde primitieve godsdiensten vindt men zekere vormen van deïsme: de godheid wordt dan gedacht als een „achtergrond der wereld”, een oermacht aan het begin der dingen, die verder niet meer leidt of ingrijpt.
Dogmenhistorisch verstaat men onder deïsme vooral de door naturalisme en rationalisme beïnvloede stroming der Aufklärung die het Christendom opvat als een redelijke godsdienst. Dit deïsme heeft vooral in Engeland wortel geschoten.
De zgn. vrijdenkers staan in nauwe relatie tot deze deïsten.
