Yves-Marie-Joseph (1904), Frans theoloog, Dominicaan, professor in de theologie in het studiehuis van de orde „Le Saulchoir” (Étiolles, bij Parijs), is vooral bekend om de betekenis van zijn theologie voor het oecumenisch streven (Chrétiens Désunis, Principes d'un Oecuménisme catholique, 1937). Mede in dienst hiervan werkt hij aan een uitgebreide ecclesiologie (Vraie et fausse Réforme de l'Église, 1950; Jalons pour une théologie du laïcat, 1953).
Hij tracht een open oog te hebben voor het waardevolle bij andersdenkenden, en voor de zwakke kanten in beleving en uitwerking van het Christendom in de Katholieke Kerk; hij heeft een bijzondere belangstelling voor de spiritualiteit van het Oosterse Christendom. Door zijn werk voor de emancipatie van de katholieke leken werd hij ook gemengd in de kwestie van de priester-arbeiders.
Hij stichtte verder de collectie „Unam Sanctam” en is vaste medewerker, vooral door ecclesiologische kronieken, aan de Revue des Sciences philosophiques et théologiques.c. p.
