(1849-1906), Frans criticus en letterkundig geschiedschrijver, als apologeet een der eerste vertegenwoordigers van de „méthode d’immanence” (zie Apologetiek), wilde onder invloed van het positivisme van Sainte Beuve en Taine van de critiek en de letterkundige geschiedschrijving een echte wetenschap maken. Een bezoek aan paus Leo XIII in 1894, waarover hij zijn opzienbarend artikel schreef Apres une visite au Vatican, deed hem het ontoereikende van de wetenschap inzien en werd aanleiding tot zijn terugkeer naar het Katholicisme.
Hij was een groot bewonderaar van de letterkunde van Frankrijks Gouden Eeuw, in het bijzonder van Bossuet. Zijn apologetische ideeën zijn vooral te vinden in Discours de Combat en Sur les chemins de la croyance.
