Sergei Nikolajewitch (1871-1944), een Russisch religieus denker, sinds 1925 rector van het Instituut voor orthodoxe theologie te Parijs, was in zijn jeugd marxistisch georiënteerd, maar ontwikkelde zich later in de richting van het idealisme, waarbij Plato, Schelling en Solowjow grote invloed uitoefenden. Hij ging over tot de Orthodoxe Kerk, verliet in 1922 de Sowjet-Unie en vestigde zich in Parijs.
Centraal in zijn wijsgerigreligieus systeem staat de Sofiologie, d.i. de leer van de Sofia of Wijsheid die van eeuwigheid in het goddelijk trinitarisch Wezen berust en zelf het oerbeeld omvat van de eens te scheppen werkelijkheid. Zo is er wezensverwantschap tussen God en het geschapene, dat zijn bestemming zal vinden in de theosis, d.i. opheffing tot goddelijk niveau.
Het karakteristiek Russische thema van de Godmenselijkheid komt zo naar voren, hoewel de Sofia ruimer is dan de Logos, de Zoon, daar zij het gehele goddelijke Wezen doordringt. Deze leer komt daarentegen in conflict met de ascetische trek in de Russische religiositeit, alsmede met de leer van het kwaad.
Zij had dan ook een veroordeling ten gevolge op een der synodes der Orthodoxe Kerk. Ook is bij Boelgakow de gewoonte der Sobornostj te vinden, welke bij hen een afwijking betekent van een louter uitwendig onfeilbaar leergezag en een aanvaarding van kerkelijke leerbepalingen als uitdrukking van het algemeen bewustzijn der Kerk.
