Gabriel (ca. 1430-1495), afkomstig uit Spiers, was aan het einde der Middeleeuwen een gezaghebbend theoloog. Hij sloot zich aan bij de Broeders des Gemenen Levens en stichtte te Urachin Württemberg een huis van deze Broeders.
In het laatst van zijn leven doceerde hij te Tübingen. Hij was een vertegenwoordiger van het Ockamisme en kenmerkte zich door een streng-voluntaristische opvatting.
Zijn Epitome was een van de bekendste studieboeken in de tijd vlak vóór Luther. De daarin voorkomende genadeleer, waarin aan de medewerking van de mens een grote plaats werd gelaten, heeft aanleiding gegeven tot Luthers geestelijke strijd in het klooster te Erfurt.
