Georges (1888-1948), Frans auteur, schreef als overtuigd monarchist en nationalist na zijn toetreding tot de Action Française reeds pamfletten en brochures, waarin hij zich deed kennen als een groot polemist. Dat hij na de veroordeling van de Action Française als lid uittrad, tekent zijn verhouding tot de Kerk, die hij burgerlijkheid verweet, maar die hij hartstochtelijk liefhad.
In 1926 verscheen zijn eerste roman. Sous le Soleil de Satan, die furore maakte.
In de tien daarop volgende jaren schreef hij zijn romans, o.a. het beroemde Journal d'un Curé de Campagne (1936). Op Majorca vertoevend bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog koos hij eerst de partij van de rebellen, maar voegde zich daarna bij de roden.
Na „München” verkoos hij walgend een vrijwillige ballingschap in Brazilië, om eerst na de bevrijding van Frankrijk terug te keren. Opnieuw geëmigreerd, deze keer naar Tunesië, werd hij in 1948 met leverkanker naar Parijs teruggebracht, waar hij stierf.
Het grondthema van al zijn werken, ook van de vele scherpzinnige, hartstochtelijk bewogen essays, is de bovennatuurlijke bestemming van de mens, die hij ziet als inzet van een kosmische strijd tussen God en Satan. Gegeven deze visie is de vraag naar de psychologische waarschijnlijkheid van sommige van zijn figuren van ondergeschikt belang.
Geobsedeerd door het geheim van het kwade, ziet hij in alle uitingsvormen van de maatschappij de zonde openbaar worden, niet alleen in de verleugende geest, maar ook in de aangetaste lichamelijkheid. De problematiek van de mens wordt door hem geconcentreerd in zijn priestergestalten, en de aan hen gewijde bladzijden behoren tot het schoonste wat in deze eeuw in Frankrijk werd geschreven. c.
D. v.
