(Lat.: confessor) is de titel voor alle mannelijke heiligen, die niet voor het geloof de marteldood gestorven zijn. In de eerste Christeneeuwen werd de naam gebruikt voor de martelaren, ook voor hen die niet ten dode toe waren gemarteld.
Na de vervolgingen werd de naam in de tegenwoordige zin gebruikt (het eerst voor Antonius de Kluizenaar en Martinus), wel met de bijgedachte aan het onbloedige martelaarschap dat monniken en asceten op zich namen.
