(Gr., offergebed), oudtijds wel gebruikt als naam van de gehele eucharistische liturgie, is thans in de Oosterse ritussen de technische naam voor het voornaamste gedeelte van de eucharistische viering, ongeveer overeenkomend met prefatie en canon der Latijnse mis. In tegenstelling tot de Latijnse liturgie, welke slechts voor de prefatie en het gebed Communicantes wisselende teksten kent, geven de Oosterse liturgische boeken voor verschillende tijden en feesten van het jaar een groter of kleiner aantal volledige anaphora’s (zie Oosterse Kerken ld en II b).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
