was de grote hervormer van het jodendom na de Babylonische ballingschap. Door zijn toedoen werd de Tora het centrum van Israëls religie en werd kennis en studie van de Tora een religieus ideaal.
Daarom wordt hij in het nabijbelse jodendom soms als een tweede Mozes gezien. Hij heeft er sterk aan bijgedragen dat het jodendom daarna gaandeweg een boekreligie is geworden waardoor het de val van de Tweede Tempel heeft kunnen overleven. Op zijn naam werden in later eeuwen pseudepigrafische geschriften gezet als 4 Ezra (eind eerste eeuw n. C.) waarin o.a. wordt gezegd dat God aan Ezra de hele bijbel dicteerde nadat alle exemplaren daarvan verloren waren gegaan.
