waarzeggerij door middel van de bijbel, een in joodse kring in de Hellenistische tijd opkomend verschijnsel, waarbij het willekeurig openen van een heilig boek werd gezien als een wijze waarop God zijn wil kenbaar maakte d.m.v. het op die manier aangetroffen bijbelvers. In rabbijnse kring werd bibliomantie vooral bedreven door grote waarde te hechten aan het al dan niet toevallig horen van door kinderen op school opgezegde bijbelverzen.
In de Grieks-Romeinse wereld werden Homerus en Vergilius op vergelijkbare manier als orakels gebruikt, zoals ook christenen het met de evangeliën deden. Zie ook Boekreligie.
