Stilte is de afwezigheid van geluid, waarbij eventueel resterend geluid niet als hinderlijk wordt ervaren.
Stilte varieert sterk in beleving. In een stiltegebied kan het zachte achtergrondgeluid van een snelweg al snel ergerlijk zijn voor sommigen, terwijl anderen hetzelfde geluid negeren of zelfs waarderen als een onderdeel van de omgeving. Zo kan het geluid van vogels tijdens de stilte van Dodenherdenking een extra dimensie aan de stilte geven.
Stilte is geen volledige afwezigheid van geluid, geen leegte, en zelden absoluut. Het is eerder de ervaring van verminderd geluid, altijd tijdelijk en voorbijgaand, zoals bij het in acht nemen van twee minuten stilte. Stilte kan worden gebruikt om symbolisch te communiceren, zoals bij het aansteken van een kaars zonder woorden, in stilte bidden of stille begrafenissen. Luisteren naar John Cage's compositie 4’33’’ is een beroemd voorbeeld van een geregisseerde illusie van stilte.
Stilte kan ook paradoxaal zijn, vergelijkbaar met wangeluid. Iemand die zwijgt en zich stilletjes omdraait, creëert een spanning die vergelijkbaar kan zijn met geluid. Stilte kan verheven en krachtig zijn, zoals tijdens het stille protest van de Dwaze Moeders in Buenos Aires, of oorverdovend en pijnlijk zoals tijdens een stille tocht naar de Dam in Amsterdam.
Het zoeken naar stilte, deze laten zien, zichtbaar uitdrukken, gebruiken, delen, afdwingen, ontlopen of opheffen betekent stilte als een bijzondere vorm van geluidloze communicatie ervaren. Stilte kan een verbinding met de natuur, Hogere Machten, de politiek en met elkaar mogelijk maken. Stilte nodigt uit, terwijl lawaai isoleert.
