Kunstzinnig geweld verwijst naar de artistieke representatie van geweld, waarbij geweld op kunstzinnige wijze wordt voorgesteld en vaak geënsceneerd. Dit type geweld is niet echt maar performatief met als doel een esthetisch dubbelzinnig effect te bereiken. Voorbeelden hiervan zijn moddergevechten, kinbaku-bi (Japanse bondage), initiaties met een schijn van wreedheid, en muzikale uitdrukkingen van geweld in rapmuziek. Ook pornografische beelden van wreedheid in film, video en andere media vallen onder kunstzinnig geweld, zolang het gaat om nagespeeld geweld dat bedoeld is voor een publiek.
Esthetisch of kunstzinnig geweld speelt met de grens tussen feit en fictie, waarbij fictief geweld wordt uitgevoerd met wederzijdse instemming en volgens de regels van het theater. Dit gescripte 'theater van geweld' kan echter aanvoelen als een grensoverschrijding van fysieke pijn, ondanks het feit dat het geweld gesimuleerd is.
Het gebruik van kunstzinnig geweld kan leiden tot kitsch, banaliteit, en zelfs perversiteit, misogynie, racisme en homofobie. Kunstenaars die zich bezighouden met kunstzinnig geweld balanceren vaak op het randje van wat als acceptabel wordt beschouwd. Ze streven ernaar om niet banaliteit of pornografie in hun werk te laten prevaleren, maar kunnen alsnog in de verleiding komen om te experimenteren met grenzen.
Kunstzinnig geweld verschilt van gewelddadige kunst, waarbij bestaand fysiek geweld op kunstzinnige wijze wordt weergegeven. In gewelddadige kunst kan het lichaam van de kunstenaar zelf een rol spelen, zoals te zien is bij kunstenaars als Chris Burden, Stelarc, Guillermo Pane, en Orlan. Hier wordt geweld als een integraal onderdeel van het kunstwerk gepresenteerd.
Het verkennen van wreedheid en kwetsbaarheid binnen kunst biedt mogelijkheden voor emancipatie en solidariteit. Het stelt zowel de uitvoerders als de toeschouwers in staat om na te denken over hun eigen identiteit en die van anderen. Het onderscheid maken tussen kunstzinnig geweld en ordinair geweld kan de betekenis en waarde van deze kunstvorm verdiepen, door kritisch te reflecteren op de aard van wat kunstzinnig wordt gepresenteerd.
