Diasporisch is een wezenskenmerk van transnationale minderheden met gedeelde emoties over hun thuisland. Diasporisch gedrag komt bijvoorbeeld voor bij nazaten van Indiase contractarbeiders in Suriname, 2e en 3e generatie gastarbeiders in Nederland, kolonisten in Australië, Palestijnen in vluchtelingenkampen, West-Afrikanen in Frankrijk en zo meer.
Muzikale optredens vormen sinds mensenheugenis een verbindende element in de diaspora. Klezmer voor Joden, Bollywood voor Hindoestanen, doedelzak voor Schotten, Argentijnse tango, salsa, hip hop of het feestelijk knallende vuurwerk voor weer een andere gemeenschap in diaspora. Deze klanken veranderen door transnationale migratie maar blijven bijdragen aan een diasporische identiteit van bijvoorbeeld joodse, Palestijnse en zwarte gemeenschappen waar ook ter wereld.
Het World-wide-web werkt soms als ruimte tussen culturen - inheems én uitheems - waarbinnen liminoide ervaringen ontstaan. Idealisering van beelden en klanken op YouTube versterken vervolgens het fluïde proces van incultureren. Deze cultuurmenging leidt soms tot stroomlijning. De smeltkroes is dan gelijk aan assimilatie van een minderheid in de meerderheid van het land van aankomst. Gevoelens van heimwee en van rites de retour naar het land van herkomst nemen af.
Het World-wide-web kan behalve stroomlijnen ook onderscheiden, verschillen accentueren. Geen kleurloze mengelmoes maar veelkleurige pluriformiteit doen ontstaan. Sociale media kunnen ook multiculturalisme bevorderen. Door uitvergroting van één aspect van een culturele identiteit met meer nadruk op oorspronkelijke kleding, haardracht, voeding, of geloofsovertuiging.
Diasporisch gedrag krijgt betekenis als onder druk transnationale minderheden op eigen wijze hun cultuur benadrukken. Diasporische identiteiten dragen bij aan de dynamiek van multiculturele samenlevingen.
