Kanten sluiers wascht men het best in een diep kommetje met benzine (voorzichtig). Men drukt ze in deze vloeistof zachtjes uit, hangt ze even in de buitenlucht en strijkt ze dan voorzichtig op.
Zwarte kant drukt men uit in spiritus of azijnwater en spant ze dan uit op een plank, die men eerst met een schoonen doek heeft bedekt.
Fijne kanten worden, voordat men ze nat maakt, punt op punt, op schoon linnen vastgehecht. Daarna wascht men ze in lauw zeepsop en spoelt ze in schoon water na. Men stijft ze in dunne stijfsel of, wat nog beter is, in een oplossing van gelatine of gomwater (30 gram per liter water), klopt ze tusschen de handen en spant ze, om ze te drogen, op een kussen of doek.
Het „Parijsche middel” om kant te wasschen bestaat daarin, dat men kostbare kant eerst strijkt, daarna samenvouwt, in een linnen zakje naait en dit 24 uur in olijfolie hangt. Daarna wordt ze een kwartier in zeepsop gekookt, goed gespoeld en het zakje in dun stijfselwater gedoopt. Deze kanten worden gedroogd op een strijkplank en daarna uitgespannen.
Zwarte kanten mutsjes wascht men het best in benzine en drukt ze zacht uit. Dan strijkt men er met een linnen doek over en laat ze drogen. Oude zwarte kant krijgt haar frissche kleur terug, als men ze besprenkelt met wijngeest, ze in zijdepapier wikkelt en zwaar perst. Als ze gedroogd is, spant men ze op de strijkplank uit.
Oude kanten. Echte kant mag niet gesteven worden. Als ze gewasschen en gespoeld is, behoeft men ze enkel te strijken om ze weer voldoende stijf te krijgen. Men dient er voor te zorgen, alle figuren goed uit te strijken, als men er tenminste op gesteld is, dat het patroon weer tot zijn recht zal komen. Niet te warme ijzers gebruiken en de kant eerst wat laten indrogen, omdat ze anders te stijf zou worden.
Als men wil, kan men ze ook spannen, inplaats van ze te strijken.
